2021 Przewodnik po cenach transferowych

• Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (rozdz. 1a)
• Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (rozdz. 4a)
• Ustawa z dnia 16 października 2019 r. o rozstrzyganiu sporów dotyczących podwójnego opodatkowania oraz zawieraniu uprzednich porozumień cenowych
• Ordynacja podatkowa – ustawa z 29 sierpnia 1997 r. (art. 58a-58e)
• Ustawa z dnia 9 marca 2017 r. o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami
• Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 2018 r. w sprawie cen transferowych w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych
• Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 2018 r. w sprawie informacji o cenach transferowych w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych
• Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 2018 r. w sprawie dokumentacji cen transferowych w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych
• Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 2018 r. w sprawie cen transferowych w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych
• Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 2018 r. w sprawie informacji o cenach transferowych w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych
• Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 2018 r. w sprawie dokumentacji cen transferowych w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych
• Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2019 r. w sprawie określenia krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych
• Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2019 r. w sprawie określenia krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych
• Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 9 stycznia 2020 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie cen transferowych w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych
• Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 9 stycznia 2020 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie cen transferowych w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

 

Jako członek Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) i państwo członkowskie Unii Europejskiej, Polska przestrzega Wytycznych OECD dotyczących cen transferowych, zwłaszcza Raportu OECD na temat przeciwdziałania erozji podstawy opodatkowania i transferu zysków (ang. Base Erosion and Profit Shifting (BEPS)), działanie 13: „Powtórne zdefiniowanie dokumentacji cen transferowych”.

Od 2019 roku, podmioty są uważane za powiązane, w przypadku wywierania znaczącego wpływu w sposób bezpośredni lub pośredni.

Znaczący wpływ, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych oznacza:

1. Bezpośrednie lub pośrednie posiadanie przynajmniej 25%:
   • działów w kapitale
   • praw głosu w spółce
   • udziałów lub praw do udziału w zyskach lub aktywach lub korzyściach z nich płynących
2. Faktyczną zdolność osoby fizycznej do wywierania wpływu na kluczowe decyzje ekonomiczneosoby prawnej lub ułomnej osoby prawnej
3. Małżeństwo lub pokrewieństwo lub powinowactwo do drugiego stopnia.

Podmioty uznane za powiązane muszą przygotować dokumentację cen transferowych, jeśli wielkość poszczególnych transakcji przekracza wartość:

• 10 000 000 PLN – w przypadku transakcji towarowej
• 10 000 000 PLN – w przypadku transakcji finansowych
• 2 000 000 PLN – w przypadku transakcji usługowych
• 2 000 000 PLN – w przypadku pozostałych transakcji.

 

Niezależnie od wymogu istnienia powiązań pomiędzy podmiotami, regulacje w zakresie cen transferowych mogą obowiązywać w przypadku transakcji, umów lub przedsięwzięć z podmiotami z rajów podatkowych. W przypadku raju podatkowego, próg dokumentacyjny dla lokalnej dokumentacji cen transferowych wynosi 100 000 PLN.

Koncepcja Trójpoziomowa Polskie regulacje podatkowe zakładają, iż opracowana przez podatnika dokumentacja cen transferowych powinna mieć zasadniczo trzy poziomy obejmujące: Dokumentację lokalną wraz z analizą porównawczą Dokumentację grupową Raportowanie według krajów (tzw. country by country reporting).

Dokumentacja lokalna i analiza porównawcza

Dokumentacja lokalna powinna zawierać szczegółowe informacje na temat transakcji lub innych zdarzeń, do których doszło pomiędzy polską spółką a innymi spółkami z grupy kapitałowej, i które zostały ujawnione w księgach rachunkowych.

Podatnik ma obowiązek sporządzić dokumentację cen transferowych w przypadku transakcji kontrolowanej z podmiotem powiązanym, jeśli jej wartość przekracza próg wskazany w Ustawie *.

Dokumentacja lokalna musi w szczególności zawierać:

• Opis podatnika, łącznie z opisem struktury zarządzania i schematem organizacyjnym
• Opis głównej działalności podatnika
• Opis transakcji, łącznie z analizą funkcji, ryzyka i aktywów
• Informacje na temat podmiotów powiązanych (strony transakcji)
• Metodę ustalania oraz szacowania cen transferowych
• Analizę porównawczą lub analizę zgodności (obowiązkowa część zgodnie z nowymi regulacjami)
• Dane finansowe
• Opis wszelkich umów lub interpretacji podatkowych dotyczących transakcji (łącznie z uprzednimi porozumieniami cenowymi (ang. Advance Pricing Agreements, (APA))
• Dokumenty źródłowe (tj. umowy).

 

Analiza porównawcza to analiza danych podmiotów niepowiązanych lub transakcji zawieranych z podmiotami niepowiązanymi lub pomiędzy podmiotami niepowiązanymi uznanych za porównywalne do warunków ustalonych w transakcjach kontrolowanych. Analizę porównawczą przeprowadza się zazwyczaj na podstawie specjalistycznych baz danych i sprawozdań rynkowych.

Jej celem jest udowodnienie, że warunki, zgodnie z którymi zawarto transakcję kontrolowaną odpowiadają warunkom ustalonym pomiędzy stronami niepowiązanymi (transakcji zgodna z zasadą ceny rynkowej).

Podmioty zobowiązane do przygotowania dokumentacji TP (dokumentacja lokalna + analiza porównawcza) muszą złożyć oświadczenie potwierdzające, że:

• Dokumentacja została sporządzona
• Ceny obowiązujące w przypadku transakcji kontrolowanej są zgodne z cenami rynkowymi.

 

Informacje o cenach transferowych muszą składać podmioty zobowiązane do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych. Dodatkowo, podatnicy, którzy wykonują obydwa typy transakcji tj. podlegające obowiązkowi dokumentacji oraz transakcje zwolnione z tego obowiązku na mocy wyłączeń przewidzianych w ustawie CIT, mają obowiązek przedłożyć nowy formularz TP-R.

*2/10 mln PLN

Dokumentacja grupowa

Dokumentację grupową przygotowują podatnicy, którzy:

• Mają obowiązek sporządzać dokumentację TP
• Są członkami grupy kapitałowej, która konsoliduje dane finansowe za pomocą metody pełnej lub proporcjonalnej, jeśli skonsolidowane przychody grupy przekraczają wartość 200 000 000 PLN.

 

Dokumentacja grupowa musi w szczególności zawierać:

• Opis podmiotu sporządzającego dokumentację, łącznie z opisem struktury organizacyjnej
• Politykę cen transferowych
• Opis działalności gospodarczej grupy
• Opis sytuacji finansowej grupy
• Szczegółowe informacje na temat własności intelektualnej (w szczególności, opis strategii grupy podczas powstania, rozwoju i zachowania własności intelektualnej)
• Opis wszelkich porozumień dotyczących podatków dochodowych zawartych pomiędzy częściami składowymi grupy a organami podatkowymi w innych krajach (łącznie z jednostronnymi uprzednimi porozumieniami cenowymi).

 

Deklaracja TPR

Nowa deklaracja TPR wymaga od podatników podania znacznie większej ilości informacji specjalistycznych niż poprzednia CIT-TP, w tym również wskaźników finansowych, współczynników i informacji o danym podmiocie na podstawie sprawozdań finansowych.

TPR jest częścią obowiązkową dla podmiotów, które zawierają transakcje kontrolowane z podmiotami powiązanymi spełniające kryteria dokumentacji cen transferowych, jak również (w ograniczonym zakresie) dla podmiotów korzystających z tzw. zwolnienia krajowego, w ramach którego nie są zobowiązane do sporządzania dokumentacji cen transferowych.

Od stycznia 2021 r. nastąpiło rozszerzenie obowiązku dokumentowania transakcji ze spółkami z rajów podatkowych. Dotyczy to sytuacji, gdy rzeczywisty właściciel (beneficial owner) ma miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd w tych krajach. Wprowadzono również swego rodzaju domniemanie, zgodnie z którym zakłada się, iż podmiot zlokalizowany w raju podatkowym jest beneficjentem rzeczywistym.

Raportowanie według krajów (CbCR) i powiadamianie (CbCP)

Sprawozdanie z globalnego podziału dochodów i podatków w grupie (wymagane w przypadku grup, gdzie jednostka dominująca dokonująca konsolidacji kont mieści się w Polsce). Niniejszy dokument musi złożyć spółka holdingowa, jeśli skonsolidowany przychód grupy przekracza kwotę 750 mln EUR.

Każdy podmiot w grupie, którego obowiązują przepisy w zakresie raportowania CbCR, ma obowiązek złożyć powiadomienie CBC-P. Zgodnie z nowymi zasadami, należy je złożyć wyłącznie w formie elektronicznej, w ciągu 3 miesięcy po zakończeniu roku podatkowego.

Wyjątki Zgodnie z bieżącymi przepisami, następujące kategorie transakcji nie podlegają dokumentacji cen transferowych: Transakcje zawarte przez strony powiązane, których adres siedziby, miejsce zamieszkania, siedziba główna lub siedziba zarządu mieszczą się na terenie Rzeczpospolitej Polskiej, tak długo, jak: nie korzystają ze zwolnienia podatkowego, zgodnie z ustawą o specjalnych strefach ekonomicznych nie korzystają ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych nie korzystają z ulg podatkowych na podstawie ustawy o wspieraniu nowych inwestycji nie doznały strat podatkowych Transakcje, w przypadku których zawarto uprzednie porozumienia cenowe Transakcje, których wartość nie stanowi na stałe przychodów ani kosztów podatkowych (wyjątki – transakcje finansowe, transakcje kapitałowe, inwestycje, transakcje obejmujące aktywa trwałe lub wartości niematerialne i prawne) Transakcje, w przypadku których powiązania wynikają jedynie ze związków ze Skarbem Państwa lub jednostkami samorządowymi Transakcje, w przypadku których cena została ustalona na podstawie procedury przetargu nieograniczonego, zgodnie z ustawą – prawo zamówień publicznych Transakcje, które polegają na przypisywaniu dochodu do zagranicznej placówki stałej na terenie Rzeczpospolitej Polskiej przez przedsiębiorstwa obce, w przypadku, gdy przepisy odpowiednich porozumień międzynarodowych, których stroną jest Polska, stanowią, że dochód taki może podlegać opodatkowaniu wyłącznie w państwie innym niż Rzeczpospolita Polska Transakcje zawierane pomiędzy spółkami, które tworzą grupą podatkową.

Metody cen transferowych przyjęte w polskich przepisach opierają się na Wytycznych OECD. Dostępny katalog jest następujący:

• Metoda porównywalnej ceny niekontrolowanej (PCN)
• Metoda ceny odprzedaży
• Metoda „koszt plus zysk”
• Metoda marży transakcyjnej netto
• Metoda podziału zysków.

 

Podczas wybierania metody obliczania ceny transferowej, podatnik powinien upewnić się, że będzie ona odpowiednia dla danej transakcji. Od 2019 roku, nie ma obowiązku korzystania z tzw. tradycyjnych metod przed zastosowaniem metody udziału w zysku.

Nowe przepisy umożliwiają także zastosowanie innej metody, łącznie z techniką wyceny, jeśli nie ma możliwości wykorzystania żadnej z pięciu powyższych metod.

Od 1 stycznia 2019 r., koncepcja tzw. bezpiecznych przystani została włączona do polskich przepisów w zakresie cen transferowych. Bezpieczna przystań oznacza, że niektóre transakcje realizowane przez podatnika nie będą podlegać oszacowaniu, tak długo, jak są przeprowadzane zgodnie z warunkami określonymi przez ustawodawcę.

Transakcje takie dotyczą:

• Usług o niskiej wartości dodanej
• Umów pożyczek (kredyty i obligacje).

 

Bezpieczna przystań dla usług o niskiej wartości dodanej może mieć zastosowanie w przypadku, gdy narzut kosztów dla takich usług został ustalony na podstawie metody „koszt plus zysk” lub metody marży transakcyjnej netto i wynosi:

• Nie więcej niż 5% kosztów – w przypadku nabycia usług
• Nie mniej niż 5% kosztów – w przypadku świadczenia usług.

 

Ponadto, miejsce zamieszkania, siedziba główna lub siedziba zarządu usługodawcy nie znajduje się w raju podatkowym, a odbiorca usług powinien otrzymać cennik usług, łącznie ze wskazaniem typu i wartości kosztów oraz sposobu zastosowania i uzasadnienia wyboru kluczy rozliczeniowych dla wszystkich stron powiązanych, które korzystają z usług.

Z kolei, koncepcję bezpiecznej przystani w odniesieniu do pożyczek można zastosować pod warunkiem, że oprocentowanie pożyczki zostało ustalone na podstawie typu stopy procentowej i marży określonych w zawiadomieniu Ministra Finansów. Ponadto, umowa pożyczki nie może zawierać żadnych postanowień dotyczących wynagrodzenia innego niż odsetki należne pożyczkodawcy i nie może być zawarta na okres dłuższy niż 5 lat.

Należy pamiętać, że aby zabezpieczyć transakcje pożyczkowe w ramach bezpiecznej przystani, całkowity poziom zobowiązań lub należności spółki z podmiotami powiązanymi nie może przekraczać 20 000 000 PLN lub wartości równoważnej, a miejsce zamieszkania, siedziba główna, czy też siedziba zarządu pożyczkodawcy nie może znajdować się w raju podatkowym.

Obowiązki związane z opracowaniem lokalnej dokumentacji cen transferowych należy zrealizować przed upływem dziewiątego miesiąca po zakończeniu roku podatkowego. Formularz TP-R, również należy złożyć w tym terminie. Jeśli podmiot ma obowiązek sporządzić dokumentację grupową, dokumentacja taka powinna być gotowa przed upływem dwunastego miesiąca po zakończeniu roku podatkowego.

Analiza porównawcza powinna być aktualizowana przynajmniej co 3 lata (jeśli warunki działalności gospodarczej uległy zmianie w sposób, który ma wpływ na analizę, powinna zostać zweryfikowana wcześniej).

Ponadto, zgodnie z obecnymi regulacjami, organy podatkowe mogą zażądać od podatnika sporządzenia dokumentacji dotyczącej transakcji/zdarzeń, nawet jeśli ich wartość nie przekracza ustalonych progów, pod warunkiem, że dane okoliczności sugerują, iż wartość taka mogła zostać zaniżona w celu uchylenia się obowiązku dokumentacji. W takim przypadku, dokumentację cen transferowych należy złożyć w ciągu 30 dni od przekazania żądania przez organ podatkowy. Obowiązek ten nie dotyczy mikroprzedsiębiorców.

Pomimo powyższego, w pozostałych przypadkach podatnicy w dalszym ciągu mają obowiązek sporządzić dokumentację cen transferowych w ciągu 7 dni od przekazania żądania przez organ podatkowy.

Kogo dotyczy obowiązek CbCR?

Polskich podmiotów, które są jednocześnie:

• Ostatecznymi podmiotami (dominującymi) w ramach własnej grupy
• Podmiotami dokonującymi konsolidacji sprawozdań finansowych
• Podmiotami prowadzącymi działalność bezpośrednio lub pośrednio poza granicami Polski
• Podmiotami, których skonsolidowany dochód w roku ubiegłym, w Polsce i poza granicami Polski, przekroczył wartość 750 mln EUR.

 

Podmiotów, które nie są docelowym podmiotem dominującym, w przypadku, gdy żaden inny podmiot nie został wyznaczony do przekazywania takich informacji w grupie, jeśli któreś z poniższych kryteriów zostało spełnione:

• Ostateczny podmiot dominujący nie ma obowiązku składać raportu CbCR za rok sprawozdawczy w swojej jurysdykcji podatkowej
• Odpowiedni system prawny, w którym ostateczny podmiot dominujący jest rezydentem podatkowym, nie zobowiązał się do udostępnienia informacji o grupie podmiotów w ciągu 12 miesięcy od zakończenia danego roku sprawozdawczego
• Jurysdykcja podatkowa ostatecznego podmiotu dominującego zawiesiła automatyczne przekazywanie raportów CbCR lub nie wykonała obowiązku bez powiadomienia podmiotu dominującego.

 

W przypadku, gdy członek grupy nie otrzyma od spółki macierzystej wszystkich wymaganych informacji na temat grupy, informacje te należy przedstawić na podstawie wiedzy strony lub danych uzyskanych w tym celu (fakt ten należy ujawnić w raporcie CbCR).

Obowiązki grupy podmiotów w zakresie CbCR

Zgodnie z obecnymi przepisami podatkowymi, członkowie grupy podmiotów mają obowiązek:

• Poinformować, że są ostatecznym podmiotem dominującym lub podmiotem wyznaczonym (lub innym podmiotem zobowiązanym do złożenia raportu CbCR) lub
• Wskazać podmiot zobowiązany do złożenia raportu CbCR, wraz z określeniem tożsamości i rezydencji podatkowej takiego podmiotu.

 

Zawiadomienie należy złożyć w ciągu maksymalnie 3 miesięcy po zakończeniu roku obrotowego grupy podmiotów. Nowe regulacje* wskazują, jakie informacje należy uwzględnić w informacjach na temat grupy podmiotów.

Regulacje podatkowe określają kary za niespełnienie powyższych zobowiązań – maksymalna wysokość kary: 1 mln PLN.

* Rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 13 czerwca 2017 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych przekazywanych w informacji o grupie podmiotów oraz sposobu jej wypełniania.

Uprzednie porozumienia cenowe podlegają obecnie decyzji kierownika Krajowej Administracji Skarbowej (KAS), która stanowi potwierdzenie wyboru i zastosowania danej metody w celu ustalenia cen transferowych pomiędzy powiązanymi stronami.

Główną zaletą uzyskania takiej decyzji jest wyeliminowanie ryzyka zakwestionowania metodologii cen transferowych (zakładając, że podatnik przestrzegał postanowień uprzednich porozumień cenowych) oraz ochrona przed sankcjami karnymi i podatkowymi, jakie mogą zostać nałożone na osoby fizyczne odpowiedzialne za rozliczenia podatkowe. Dodatkową korzyścią płynącą z uprzednich porozumień cenowych jest prawo do ujmowania kosztów podatkowych bez zastosowania ograniczenia wynikającego z art. 15e ustawy o CIT.

Następujące zmiany zostały wprowadzone do uprzednich porozumień cenowych w 2019 roku:

• Możliwość ubiegania się o uprzednie porozumienie cenowe przez zagranicznego inwestora, która rozważa rozpoczęcie działalności gospodarczej w Polsce w formie spółki zależnej
• Uprzednie porozumienie cenowe jest ważne od początku roku podatkowego, w którym przekazano wniosek o uprzednie porozumienie cenowe
• Wyjaśnienie poszczególnych elementów wniosków – na podstawie przykładowej lokalnej dokumentacji cen transferowych
• Nie jest możliwe ubieganie się o uprzednie porozumienie cenowe obejmujące transakcje będące przedmiotem postępowania lub kontroli podatkowej w roku ubiegłym lub w ciągu ostatnich dwóch lat poprzedzających rok podatkowy, w którym złożono wniosek.

 

Opłata wynosi 1% wartości transakcji uwzględnionej w uprzednim porozumieniu cenowym, z następującymi ograniczeniami:

• Jednostronne uprzednie porozumienie cenowe dotyczące wyłącznie podmiotów krajowych – min. opłata: 5 000 PLN (ok. 1 083 EUR) i maks. opłata 50 000 PLN (ok. 10 835 EUR)
• Uprzednie porozumienie cenowe dotyczące podmiotu zagranicznego – min. 20 000 PLN (ok. 4 334 EUR) i maks. 100 000 PLN (21 669 EUR)
• Dwustronne lub wielostronne uprzednie porozumienie cenowe – min. 50 000 PLN (ok. 10 835 EUR) i maks. 200 000 PLN (ok. 43 339 EUR)*.

 

Opłaty za przedłużenie stanowią połowę wartości opłat za wydanie uprzedniego porozumienia cenowego.

* 1 EUR = 4,6148 PLN (kurs walutowy z dnia 31/12/20 r.)

Polskie regulacje podatkowe dają organom podatkowym uprawnienia mające na celu wyeliminowanie z obiegu gospodarczego transakcje kontrolowane, których warunki nie odpowiadają warunkom rynkowym.

Dostępne mechanizmy obejmują:

• Recharakteryzację transakcji
• Pominięcie transakcji.

 

Organy podatkowe mogą zastosować, wedle własnego uznania, zasadę recharakteryzacji oraz pominięcia transakcji, jeśli, w porównywalnych okolicznościach, strony niepowiązane, kierowane ekonomicznym racjonalizmem, nie zawarłyby przedmiotowej transakcji kontrolowanej.

Podczas dokonywania oceny takich okoliczności faktycznych, organy podatkowe muszą uwzględnić warunki uzgodnione pomiędzy powiązanymi stronami i fakt, że warunki takie nie pozwalają ustalić ceny transferowej na poziomie, który byłby uzgodniony między ekonomicznie niepowiązanymi stronami, na podstawie rozważanych realnie dostępnych opcji.

Pominięcie transakcji przez organy podatkowe mogłoby doprowadzić do oszacowania strat lub zysków podatnika bez uwzględnienia transakcji kontrolowanej, podczas gdy recharakteryzacja mogłaby doprowadzić do oszacowania strat lub zysków podatnika w odniesieniu do odpowiedniej transakcji (tj. takiej, którą mogłyby zawrzeć podmioty niepowiązane).

Organy podatkowe nie mogą korzystać z powyższych narzędzi tylko dlatego, że:

• Pojawiły się problemy podczas weryfikacji ceny transferowej
• Nie ma dostępnych porównywalnych transakcji pomiędzy stronami niepowiązanymi w porównywalnych okolicznościach.

Aby wyjść naprzeciw oczekiwaniom podatników, ustawodawca zwrócił uwagę na fakt, że podatnik może ująć korektę ceny transferowej poprzez zmianę wartości przychodów lub wydatków, jeśli zostaną spełnione łącznie następujące warunki:

• Transakcja kontrolowana została przeprowadzona zgodnie z zasadą ceny rynkowej
• Doszło do zmiany znaczących okoliczności, które mają wpływ na warunki transakcji lub koszty/przychody dotyczące ceny transferowej stały się znane, w związku z czym ceny musiały zostać skorygowane w celu spełnienia wymogów rynkowych
• Podatnik otrzymał oświadczenie od strony powiązanej, że zmieniła ona ceny transferowe w taki sam sposób
• Powyższa strona powiązana prowadzi działalność w Polsce bądź w kraju lub na terytorium, gdzie Polska zawarła umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, w związku z czym istnieją podstawy prawne do wymiany informacji podatkowych
• Podatnik potwierdzi korekty cen transferowych w rocznym zeznaniu podatkowym za rok podatkowy, którego dotyczą takie korekty.

Umowy o współpracy zostały wprowadzone do polskiego systemu podatkowego na mocy ustawy z dnia 14 listopada 2019 r. o rozstrzyganiu sporów dotyczących podwójnego opodatkowania oraz zawieraniu uprzednich porozumień cenowych.

Umowa o współpracy ma na celu zapewnić, że podatnik będzie przestrzegał przepisów prawa podatkowego przy zachowaniu przejrzystości podejmowanych działań, wzajemnym zaufaniu i zrozumieniu wobec organu podatkowego, biorąc pod uwagę charakter działalności podatnika.

Umowę mogą zawrzeć podatnicy, których przychód wynosi przynajmniej 50 mln EUR. Główne zalety podpisania takiej umowy to:

• Zwolnienie z konieczności raportowania schematów podatkowych (MDR)
• 50% obniżenie kosztów z tytułu złożenia wniosku o uprzednie porozumienie cenowe
• Przypisanie podatnikowi działania w dobrej wierze.

 

Podatnik, będący stroną umowy o współpracy, ma możliwość omówienia (z kierownikiem krajowego organu podatkowego) ważnych spraw związanych z rozliczeniami podatkowymi, takich jak:

• Interpretacja przepisów prawa
• Elementy determinujące ceny transferowe
• Brak zastosowania zasady przeciwdziałania unikaniu opodatkowania
• Wartość zaliczek na podatek dochodowy
• Inne sprawy, konieczne w celu zagwarantowania odpowiedniego wdrożenia postanowień umowy o współpracy.

Sankcyjne zobowiązanie

Ostatnia nowelizacja wprowadziła istotne zmiany instytucji sankcji w zakresie cen transferowych. Obecnie, sankcje za nierynkowe ustalanie cen są następujące:

• Stawka podstawowa – 10% wartości nienależnej lub zawyżonej straty podatkowej i niezgłoszonego (w całości lub części) dochodu podlegającego opodatkowaniu, w zakresie wynikającym z niniejszej decyzji
• Stawka podwyższona – 20%:
  • w przypadku, gdy podstawa ustalenia dodatkowych zobowiązań przekracza 15 000 000 PLN
  • w przypadku braku przedłożenia dokumentacji cen transferowych
• Stawka podwyższona 30% – spełnienie łącznych warunków wskazanych powyżej.

 

Wykroczenia skarbowe

Ponadto, kodeks karny skarbowy określa karę w wysokości do 720 dziennych stawek w następujących przypadkach:

• Nieterminowe złożenie oświadczenia o sporządzeniu dokumentacji cen transferowych, złożenie oświadczenia niezgodnego ze stanem faktycznym lub brak złożenia oświadczenia
• Nieterminowe złożenie raportu TP-R, złożenie raportu niezgodnego ze stanem faktycznym lub brak złożenia raportu.