Klasyfikacja kosztów reprezentacji od dawna sprawia problemy księgowym . Brak jednoznacznych przepisów powoduje spory na linii podatnicy- fiskus. Zamiast wiążącej ustawy w tej sprawie, został wydany wyrok NSA w składzie siedmiu sędziów z 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11.
Do NSA wpłynęła skarga kasacyjna podatnika od wyroku wydanego przez sąd administracyjny w związku z otrzymaną interpretacją indywidualną. Sąd pierwszej instancji oddalił skargę podatnika
na otrzymaną interpretację indywidulaną w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w związku z organizacją spotkań z kontrahentami w siedzibie spółki i poza nią.
Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o PDOP do kosztów uzyskanie przychodu nie zalicza się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności. Rozbieżności pojawiają się w rozumieniu słowa reprezentacja, w związku z brakiem definicji ustawowej. W interpretacjach podatkowych dyrektorzy odnoszą się do słownikowej definicji słowa reprezentacja. Zgodnie z nią reprezentacja to „występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością, wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy”.
Sąd w uzasadnieniu swojego wyroku przychylił się do stwierdzenia spółki, że nie każde spotkanie biznesowe ma na celu jedynie tworzenie wizerunku spółki. W sytuacji gdy pomiędzy poczęstunkiem dla kontrahenta a osiągniętym przychodem zachodzi związek, wydatki tego rodzaju są kosztem uzyskania przychodu i nie mieszczą się w definicji wydatków na reprezentacje. Przykładem takich spotkań mogą być spotkania, na których dochodzi do zawarcia umów, ustalenia warunków współpracy lub negocjacji.
Sąd w swoim uzasadnieniu wykazał konieczność doprecyzowania przepisów.
Artykuł ma charakter jedynie informacyjny i stanowi publikację zainspirowaną treścią artykułów prasowych, interpretacji organów podatkowych i orzeczeń sądów. Nie stanowi porady ani opinii podatkowej czy prawnej w rozumieniu art. 2 ust. 1 i art. 31 ustawy o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 1996 r. Nr 102, poz. 475, ze zm.) i jest odzwierciedleniem poglądów wyrażanych przez autorów publikacji. Accace Sp. z o.o. nie bierze odpowiedzialności za ewentualne skutki podejmowanych decyzji na ich podstawie.
