Zatrudnienie pracownicze oznacza zatrudnienie w ramach stosunku pracy i podlega przepisom ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy oraz innym przepisom prawa pracy. Model najbardziej tradycyjnego zatrudnienia to wykonywanie pracy na podstawie bezterminowej umowy o pracę, w stałych godzinach, według powszechnie obowiązujących norm czasu pracy, najczęściej świadczonej w siedzibie i pod nadzorem pracodawcy.

Z kolei zatrudnienie niepracownicze polega na świadczeniu pracy na innej podstawie prawnej niż stosunek pracy. W piśmiennictwie wyodrębnia się cztery rodzaje zatrudnienia niepracowniczego: cywilnoprawne (umowy zawierane w oparciu o przepisy kodeksu cywilnego, np. umowa o dzieło, umowa zlecenie), administracyjne (służby mundurowe, np. policja), penalne (zatrudnienie osób odbywający karę pozbawienia wolności, umieszczonych w zakładach karnych) oraz ustrojowe (zatrudnienie posłów i senatorów, prezydenta).

Powyższy podział na zatrudnienie pracownicze i niepracownicze nie wyczeruje jednak całości zjawisk, jakie występują na współczesnym rynku pracy. Coraz bardziej popularne staje sie przecież świadczenie pracy w ramach samozatrudnienia, czy też takie zjawiska jak outsourcing czy zatrudnienie pracowników za pośrednictwem agencji pracy tymczasowej, które nie zostały umieszczone w powyższym podziale.

Artykuł ma charakter jedynie informacyjny i stanowi publikację zainspirowaną treścią artykułów prasowych, interpretacji organów podatkowych i orzeczeń sądów. Nie stanowi porady ani opinii podatkowej czy prawnej w rozumieniu art. 2 ust. 1 i art. 31 ustawy o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 1996 r. Nr 102, poz. 475, ze zm.) i jest odzwierciedleniem poglądów wyrażanych przez autorów publikacji. Accace Sp. z o.o. nie bierze odpowiedzialności za ewentualne skutki podejmowanych decyzji na ich podstawie.