Wróć do Newsroom
Przewodnik po cenach transferowych 2024
Czytaj więcej
Mailchimp - subscribe form sidebar

Przewodnik po cenach transferowych 2024

12 marca 2024
Artykuł dostępny także w języku
angielskim

Pomimo, że rok 2024 nie wiąże się z istotnymi zmianami w zakresie cen transferowych, podatnicy nadal będą zobowiązani do przestrzegania obowiązujących przepisów dotyczących dokumentowania i raportowania transakcji. Zwiększona kontrola i rosnące zainteresowanie organów podatkowych w tym obszarze wymagają od przedsiębiorców szczególnej uwagi i precyzji w dokumentowaniu. Właściciele firm muszą być przygotowani na skrupulatne dokumentowanie transakcji z podmiotami powiązanymi, aby uniknąć potencjalnych problemów podczas kontroli podatkowych. Jest to szczególnie istotne w kontekście międzynarodowej działalności gospodarczej, gdzie ceny transferowe mogą być przedmiotem wzmożonego zainteresowania organów podatkowych.

Poniżej przedstawiamy najważniejsze informacje z zakresu cen transferowych w Polsce.

Pobierz nasz Przewodnik – Ceny Transferowe 2024 i sprawdź obowiązki spoczywające na podatnikach w tym zakresie. Świadome stosowanie tych regulacji pozwoli uniknąć niepotrzebnego ryzyka podatkowego i zabezpieczyć rozliczenia podatkowe.

Pobierz nasz przewodnik 

Transakcje podlegające dokumentacji cen transferowych

W myśl przepisów o cenach transferowych, podmioty są uważane za powiązane, w przypadku wywierania znaczącego wpływu w sposób bezpośredni lub pośredni.

Znaczący wpływ, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych oznacza:

  1. Bezpośrednie lub pośrednie posiadanie przynajmniej 25%:
    • udziałów w kapitale
    • prawa głosu w spółce
    • udziałów lub praw do udziału w zyskach, stratach, lub majątku, lub ich ekspektatywy, lub
  2. Faktyczna zdolność osoby fizycznej do wpływania na podejmowanie kluczowych decyzji gospodarczych przez osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, lub
  3. Małżeństwo, pokrewieństwo lub powinowactwo do drugiego stopnia.

Podmioty uznane za powiązane są zobowiązane do sporządzenia dokumentacji cen transferowych, jeżeli wolumen pojedynczej transakcji przekracza wartość:

  • 10 000 000 PLN – w przypadku transakcji towarowych
  • 10 000 000 PLN – w przypadku transakcji finansowych
  • 2 000 000 PLN – w przypadku transakcji usługowych
  • 2 000 000 PLN – w przypadku pozostałych transakcji.

Niezależnie od przesłanek istnienia powiązań między podmiotami, przepisy o cenach transferowych mogą być stosowane do transakcji, umów lub przedsięwzięć z podmiotami z rajów podatkowych:

  • przekraczające PLN 2 500 000 – w przypadku transakcji finansowych
  • przekraczające PLN 500 000 – w przypadku transakcji innych niż finansowe.

Dokumentacja cen transferowych

Koncepcja Trójpoziomowa

Ogólna koncepcja dokumentacji cen transferowych została zachowana. Trzy poziomy raportowania obejmują:

  • Dokumentację lokalną wraz z analizą porównawczą
  • Dokumentację grupową
  • Powiadomienie w zakresie obowiązku przekazania informacji o grupie podmiotów (Raport CBC-R, czyli tzw. country by country reporting).

Dokumentacja lokalna i analiza porównawcza

Lokalna dokumentacja cen transferowych zawiera szczegóły transakcji lub innych zdarzeń pomiędzy polską spółką a innymi spółkami z grupy ujętymi w księgach rachunkowych.

Podatnik jest zobowiązany do sporządzenia dokumentacji cen transferowych w przypadku dokonania transakcji kontrolowanej z podmiotem powiązanym, jeżeli jej wartość przekracza progi wskazane w ustawie[1].

Dokumentacja lokalna powinna zawierać w szczególności:

  • opis podatnika, w tym opis struktury zarządzania i schemat organizacyjny
  • opis głównej działalności podatnika
  • opis transakcji, w tym analiza funkcji, ryzyka i aktywów
  • informacje o podmiotach powiązanych (stronach transakcji)
  • metodę kalkulacji ceny transferowej
  • analizę porównawczą lub analizę zgodności (część obowiązkowa zgodnie z nowymi przepisami)
  • dane finansowe
  • opis wszelkich umów lub interpretacji podatkowych związanych z transakcją
    (w tym uprzednich porozumień cenowych)
  • dokumenty źródłowe (tj. umowy).

Analiza porównawcza (benchmarking) to analiza rozliczeń pomiędzy podmiotami niepowiązanymi ze sobą w transakcjach zawieranych na całym rynku, uznawanych za porównywalne do warunków ustalonych w transakcjach kontrolowanych. Analiza porównawcza przygotowywana jest zazwyczaj w oparciu o specjalistyczne bazy danych i raporty rynkowe.

Celem analizy porównawczej jest wykazanie, że warunki, na jakich przeprowadzono transakcję kontrolowaną, są zgodne z warunkami, które ustaliłyby podmioty niepowiązane (transakcja jest zgodna z zasadą ceny rynkowej).

Podmioty zobowiązane do sporządzenia dokumentacji TP (dokumentacja lokalna + analiza porównawcza) są zobowiązane do złożenia oświadczenia, że:

  • dokumentacja została przygotowana
  • ceny stosowane w kontrolowanych transakcjach są cenami rynkowymi.

Zgodnie ze zmianami wprowadzonymi od 1 stycznia 2022 r. oświadczenie to jest elementem deklaracji TPR.

Zarówno podatnicy dokonujący transakcji podlegających obowiązkowi dokumentacyjnemu, jak i transakcji zwolnionych na podstawie art. 11n ust. 1 ustawy o CIT są zobowiązani do złożenia sprawozdania TPR.

Dokumentacja grupowa (Master file)

Dokumentacja grupowa powinna być przygotowana przez podatników, którzy:

  • podlegają obowiązkowi sporządzenia dokumentacji TP
  • są członkami grupy kapitałowej konsolidującej dane finansowe metodą pełną lub proporcjonalną, jeżeli skonsolidowane przychody grupy przekraczają 200 000 000 PLN.

Dokumentacja grupowa powinna zawierać następujące elementy:

  • opis podmiotu sporządzającego dokumentację wraz ze strukturą organizacyjną
  • politykę cen transferowych
  • opis działalności gospodarczej grupy
  • sytuację finansową grupy
  • szczegółowe informacje na temat własności intelektualnej (w tym w szczególności strategia grupy w zakresie tworzenia, rozwoju i utrzymania własności intelektualnej)
  • opis wszelkich porozumień dotyczących podatków dochodowych zawartych pomiędzy podmiotami wchodzącymi w skład grupy a organami podatkowymi w innych krajach (w tym jednostronnych porozumień APA).

TPR

Deklaracja TPR wymaga od podatników przedstawienia szczegółowego przeglądu warunków cen transferowych, w tym wskaźników finansowych, danych i informacji o podmiocie w oparciu o sprawozdania finansowe.

TPR jest częścią obowiązkową dla podmiotów, które zawierają kontrolowane transakcje z podmiotami powiązanymi, spełniającymi kryteria do sporządzenia dokumentacji cen transferowych (czyli co do zasady: jeśli jesteś zobowiązany do sporządzenia Dokumentacji Lokalnej – to musisz złożyć TPR), a także (w ograniczonym zakresie) dla podmiotów korzystających z tzw. zwolnienia krajowego, w ramach którego nie są one zobowiązane do sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych.

[1] 2 lub 10 miliony

Wyjątki

Zgodnie z bieżącymi przepisami, następujące kategorie transakcji nie podlegają dokumentacji cen transferowych:

1. Zawierane przez podmioty powiązane mające siedzibę, miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o ile:

  • nie korzystają ze zwolnienia podatkowego na podstawie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych
  • nie korzystają ze zwolnienia z CIT
  • nie korzystają ze zwolnienia podatkowego na podstawie ustawy o wspieraniu nowych inwestycji
  • nie poniosły straty podatkowej

2. Zawarte między zagranicznymi zakładami podatkowymi podmiotów powiązanych położonymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, mającymi miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, lub innego państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego

3. Zawarte przez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład podatkowy podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, lub innego państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego z podmiotem powiązanym mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

4. Dla których zawarto uprzednie porozumienie cenowe (APA)

5. Których wartość nie stanowi przychodu lub kosztu uzyskania przychodu w sposób trwały (wyjątki – transakcje finansowe, kapitałowe, inwestycyjne, dotyczące środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych)

6. Jeżeli powiązanie wynika wyłącznie z powiązania ze Skarbem Państwa lub jednostkami samorządu terytorialnego

7. W których cena została ustalona w trybie przetargu nieograniczonego na podstawie ustawy Prawo zamówień publicznych

8. Polegające na przypisaniu przez nierezydentów dochodu zagranicznemu zakładowi położonemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli przepisy właściwych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, przewidują, że dochód ten może być opodatkowany tylko w państwie innym niż Rzeczpospolita Polska

9. Pomiędzy spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową

10. Polegające wyłącznie na dokonaniu rozliczenia pomiędzy podmiotami powiązanymi wydatków poniesionych na rzecz podmiotu niepowiązanego, pod warunkiem, że:

  • nie powstaje wartość dodana, a rozliczenie jest dokonywane bez uwzględnienia marży lub narzutu zysku
  • rozliczenie nie jest bezpośrednio związane z inną transakcją kontrolowaną
  • rozliczenie nastąpiło niezwłocznie po dokonaniu płatności na rzecz podmiotu niepowiązanego
  • podmiot powiązany nie jest podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową

11. Stanowiące usługi o niskiej wartości dodanej – jeżeli spełnione są warunki określone w art. 11f ustawy o CIT lub dotyczących pożyczki, kredytu lub emisji obligacji – jeżeli spełnione są warunki określone w art. 11g ustawy o CIT.

Metody ustalania cen transferowych

Metody cen transferowych przyjęte w polskich przepisach opierają się na Wytycznych OECD. Dostępny katalog jest następujący:

  • Metoda porównywalnej ceny niekontrolowanej (PCN)
  • Metoda ceny odprzedaży
  • Metoda „koszt plus zysk”
  • Metoda marży transakcyjnej netto
  • Metoda podziału zysków.

Podczas wybierania metody obliczania ceny transferowej, podatnik powinien upewnić się, że będzie ona odpowiednia dla danej transakcji. Od 2019 roku, nie ma obowiązku korzystania z tzw. tradycyjnych metod przed zastosowaniem metody udziału w zysku.

Nowe przepisy zezwalają również na zastosowanie innej metody, włączając w to technikę wyceny, w przypadku gdy żadna z pięciu powyższych metod nie może być zastosowana.

Bezpieczna przystań (ang. “Safe Harbour”)

Od 1 stycznia 2019 r. do polskich przepisów o cenach transferowych wprowadzono instytucję safe harbour. Safe harbour oznacza, że niektóre transakcje realizowane przez podatnika nie będą podlegały szacowaniu, o ile będą realizowane na warunkach wskazanych przez ustawodawcę.

Są to następujące transakcje:

  • usługi o niskiej wartości dodanej
  • umowy pożyczki (kredytu i obligacji).

Safe harbour dla usług o niskiej wartości dodanej może być stosowana w przypadku, gdy narzut kosztowy dla tych usług został ustalony na podstawie metody koszt plus lub MMTN i jest równy:

  • Nie więcej niż 5% kosztów – w przypadku nabycia usług
  • Nie mniej niż 5% kosztów – w przypadku świadczenia usług.

Dodatkowo, usługodawca nie posiada miejsca zamieszkania, siedziby lub zarządu w raju podatkowym, a usługobiorca powinien posiadać kalkulację ceny usługi zawierającą rodzaj i wysokość kosztów w niej zawartych, sposób zastosowania i uzasadnienie wyboru kluczy alokacji dla wszystkich podmiotów powiązanych korzystających z usług oraz opis transakcji, w tym analizę funkcji, ryzyka i aktywów.

Warunkiem skorzystania z tzw. „bezpiecznej przystani” dla pożyczek jest ustalenie oprocentowania pożyczki na podstawie rodzaju podstawowej stopy procentowej i marży określonej w ogłoszeniu Ministra Finansów. Ponadto umowa pożyczki nie może zawierać żadnych postanowień dotyczących wynagrodzenia dla wierzyciela inne niż odsetki, a okres obowiązywania pożyczki nie może przekraczać 5 lat.

Ministerstwo Finansów zdecydowało, że od 1 stycznia 2024 r., na potrzeby przepisów dotyczących safe harbour dla emisji pożyczek, kredytów i obligacji, marża zostanie zmieniona w taki sposób, że maksymalna marża dla kredytobiorców wyniesie 3,10 punktu procentowego, pozostawiając minimalną marżę dla kredytodawców na obecnym poziomie 2,20 punktu procentowego.

Należy pamiętać, że aby skorzystać z ochrony oferowanej przez safe harbour dla transakcji pożyczkowych, łączny poziom zobowiązań lub należności spółki z podmiotami powiązanymi nie może przekraczać 20.000.000 zł, lub równowartości tej kwoty, a pożyczkodawca nie może mieć miejsca zamieszkania, siedziby lub zarządu w raju podatkowym.

Terminy

Obowiązujące od 1 stycznia 2022 r. przepisy znacząco zmodyfikowały terminy dotyczące obowiązku złożenia TPR oraz przygotowania samej dokumentacji. Powyższe obowiązki muszą zostać spełnione do:

  • końca 10 miesiąca po zakończeniu roku podatkowego – przygotowanie lokalnej dokumentacji cen transferowych
  • końca 11 miesiąca po zakończeniu roku podatkowego (z zachowaniem tej samej zasady – dla transakcji mających miejsce w 2023 r. i latach następnych) – złożenie deklaracji TPR.

Oddzielne oświadczenie TP nie będzie już konieczne.

W przypadku analizy porównawczej analiza powinna być aktualizowana co najmniej raz na 3 lata (jeśli okoliczności biznesowe zmienią się w sposób wpływający na analizę, analiza porównawcza powinna zostać poddana przeglądowi wcześniej).

Jednocześnie, zgodnie z obowiązującymi przepisami, organy podatkowe mogą zażądać od podatnika sporządzenia dokumentacji w odniesieniu do transakcji/zdarzeń, nawet jeżeli ich wartość nie przekracza limitów, o ile okoliczności wskazują, że ich wartość mogła zostać zaniżona w celu uniknięcia obowiązku dokumentacyjnego. W takim przypadku dokumentacja cen transferowych powinna zostać złożona w terminie 30 dni od wezwania. Obowiązek ten nie dotyczy mikroprzedsiębiorców.

W przypadku „standardowych” obowiązków TP (po przekroczeniu progów) podatnicy są zobowiązani do przedstawienia kompletnej dokumentacji TP w ciągu 14 dni od wezwania organów podatkowych (poprzednio: w ciągu 7 dni).

Raportowanie Country-by-Country (CbcR)

Kogo dotyczy obowiązek CbCR?

Polskich podmiotów, które są jednocześnie:

  • Ostatecznymi podmiotami (dominującymi) w ramach własnej grupy
  • Podmiotami dokonującymi konsolidacji sprawozdań finansowych
  • Podmiotami prowadzącymi działalność bezpośrednio lub pośrednio poza granicami Polski
  • Podmiotami, których skonsolidowane przychody za ostatni rok w Polsce i poza Polską przekraczają równowartość 750 mln EUR.

Podmiotów, które nie są docelowym podmiotem dominującym, w przypadku, gdy żaden inny podmiot nie został wyznaczony do przekazywania takich informacji w grupie, jeśli któreś z poniższych kryteriów zostało spełnione:

  • Podmiot dominujący najwyższego szczebla nie jest zobowiązany do złożenia sprawozdania CbC-R za rok sprawozdawczy w swojej jurysdykcji podatkowej
  • Właściwa jurysdykcja, w której podmiot dominujący najwyższego szczebla jest rezydentem do celów podatkowych, nie zobowiązała się do udostępnienia informacji o grupie podmiotów
    w ciągu 12 miesięcy od zakończenia danego roku sprawozdawczego
  • Jurysdykcja podatkowa podmiotu dominującego najwyższego szczebla zawiesiła automatyczne udostępnianie informacji CbC-R lub nie dopełniła obowiązku bez powiadomienia podmiotu dominującego.

W przypadku, gdy członek grupy nie otrzyma wszystkich wymaganych informacji o grupie od spółki dominującej, informacje są prezentowane w oparciu o wiedzę strony lub dane uzyskane w tym celu (fakt ten powinien zostać wykazany w pliku CbC-R).

Obowiązki grupy podmiotów w zakresie CbCR

Zgodnie z obowiązującymi przepisami podatkowymi członkowie grup kapitałowych będą zobowiązani do:

  • zawiadomienie, że są podmiotem dominującym najwyższego szczebla lub podmiotem wyznaczonym (lub innym podmiotem zobowiązanym do złożenia CbC-R), lub
  • wskazania podmiotu zobowiązanego do złożenia CbC-R wraz z jego tożsamością i rezydencją podatkową – na zawiadomieniu CbC-P.

Zawiadomienie należy złożyć w terminie do 3 miesięcy po zakończeniu sprawozdawczego roku obrotowego grupy podmiotów.

Przepisy podatkowe przewidują kary za niedopełnienie powyższych obowiązków
(ich maksymalna wysokość to 1 mln PLN).

Uprzednie porozumienia cenowe (APA)

Obecnie APA jest uzależnione od decyzji Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, która stanowi potwierdzenie wyboru i stosowania metody ustalania cen transakcyjnych pomiędzy podmiotami powiązanymi.

Główną zaletą uzyskania decyzji jest wyeliminowanie ryzyka zakwestionowania metody ustalania cen transferowych (przy założeniu, że podatnik przestrzegał postanowień APA) oraz ochrona przed sankcjami karno-skarbowymi dla osób odpowiedzialnych za rozliczenia podatkowe.

Dodatkową korzyścią wynikającą z APA było prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podlegających ograniczeniu na podstawie art. 15e ustawy o CIT (usługi o niskiej wartości dodanej). Od 2022 r. art. 15e ustawy o CIT został uchylony, a korzyści wynikające z APA zostały znacznie ograniczone.

Dodatkowe zasady dotyczące APA:

  • możliwość składania wniosku o APA przez inwestora zagranicznego, który rozważa prowadzenie działalności w Polsce poprzez utworzenie spółki zależnej
  • APA obowiązuje od początku roku podatkowego, w którym został złożony wniosek
  • objaśnienie elementów wniosku – na wzór lokalnej dokumentacji cen transferowych
  • brak możliwości składania wniosków o APA obejmujących transakcje objęte postępowaniami lub kontrolą podatkową w ciągu jednego z dwóch ostatnich lat podatkowych poprzedzających rok podatkowy, w którym składany jest wniosek.

Opłata wynosi 1% wartości transakcji objętej APA i jest ograniczona do następujących kwot:

  • za jednostronne APA dotyczące wyłącznie podmiotów krajowych – opłata min: 5 000 PLN (ok. 1150 EUR) i max. opłata 50 000 PLN (ok. 11 500 EUR)
  • APA dotyczące podmiotu zagranicznego – min. 20 000 PLN (ok. 4 600 EUR) i max. 100 000 ZŁ (23 000 EURO)
  • dwustronne lub wielostronne APA – min. 50 000 PLN (ok. 11 500 EUR) i max. 200 000 PLN (ok. 46 000 EUR).

W przypadku wystąpienia z wnioskiem o odnowienie decyzji opłata stanowi połowę wysokości opłaty należnej od wniosku.

Recharakteryzacja oraz pominięcie transakcji

Przepisy obowiązujące od 1 stycznia 2019 r. wprowadziły nowe mechanizmy dla organów podatkowych przy szacowaniu dochodów.

Możliwości są następujące:

  • recharakteryzacja transakcji
  • nieuwzględnienie transakcji.

Recharakteryzacja i nieuwzględnienie transakcji mogą być zastosowane przez organy podatkowe, jeżeli w porównywalnych okolicznościach podmioty niepowiązane, kierujące się racjonalnością gospodarczą, nie zawarłyby danej transakcji kontrolowanej.

Oceniając te fakty, organy podatkowe biorą pod uwagę warunki, które zostały uzgodnione między podmiotami powiązanymi oraz fakt, że warunki uzgodnione między nimi nie pozwalają na ustalenie ceny transferowej na poziomie, który zostałby uzgodniony przez podmioty niepowiązane ekonomicznie w oparciu o rozważenie realnie dostępnych opcji.

Skutkiem pominięcia transakcji przez organy podatkowe mogłoby być oszacowanie dochodu lub straty podatnika bez uwzględnienia transakcji kontrolowanej, natomiast skutkiem recharakteryzacji mogłoby być oszacowanie dochodu lub straty podatnika w odniesieniu do właściwej transakcji (tj. takiej, która zostałaby dokonana przez podmioty niepowiązane).

Organy podatkowe nie mogą korzystać z powyższych instrumentów tylko ze względu na:

  • trudności wynikających z weryfikacji ceny transferowej
  • brak podobnych transakcji pomiędzy niepowiązanymi stronami w porównywalnych okolicznościach.

Korekty cen transferowych

Wychodząc naprzeciw oczekiwaniom podatników, ustawodawca wskazał, że podatnik może zastosować korektę cen transferowych poprzez zmianę wysokości przychodów lub kosztów, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

  • transakcje kontrolowane zostały przeprowadzone na warunkach rynkowych,
  • nastąpiła zmiana istotnych okoliczności wpływających na warunki transakcji lub koszty/przychody wpływające na ceny transferowe stały się znane i ceny muszą zostać dostosowane do warunków rynkowych,
  • podatnik posiada oświadczenie podmiotu powiązanego o skorygowaniu cen transferowych w ten sam sposób. Począwszy od 2022 r., dozwolone było posiadanie oświadczenia lub dowodu księgowego od podmiotu powiązanego,
  • podmiot powiązany posiada miejsce prowadzenia działalności w Polsce lub w kraju, lub na terytorium, z którym Polska zawarła umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania i istnieje podstawa prawna do wymiany informacji podatkowych z tym krajem.

Umowa o współdziałanie

Umowa o współdziałanie została wprowadzona do polskiego systemu podatkowego ustawą z dnia 14 listopada 2019 r. o unikaniu podwójnego opodatkowania i zawieraniu uprzednich porozumień cenowych.

Umowa o współpracy ma na celu zapewnienie przestrzegania przez podatnika prawa podatkowego w warunkach przejrzystości podejmowanych działań oraz wzajemnego zaufania i zrozumienia między organami podatkowymi a podatnikiem,
z uwzględnieniem charakteru prowadzonej działalności.

Umowę mogą zawrzeć podatnicy osiągający przychody w wysokości co najmniej 50 mln EUR.
Główne korzyści wynikające z umowy to:

  • zwolnienie z obowiązku raportowania krajowych schematów podatkowych (MDR)
  • obniżenie o 50% opłaty za złożenie wniosku o APA
  • uznawanie, że podatnik działa w „dobrej wierze”.


Podatnik, będący stroną umowy o współpracy, ma możliwość omówienia (z Szefem Krajowej Administracji Skarbowej) istotnych kwestii związanych z rozliczeniami podatkowymi, takich jak:

  • interpretacje prawa podatkowego
  • ustalenia cen transferowych
  • brak możliwości zastosowania ogólnej klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania
  • wysokości zaliczki na podatek dochodowy
  • inne, niezbędne do zapewnienia prawidłowej realizacji umowy o współpracy.

Kary

Sankcyjne zobowiązanie

Aktualnie sankcje za naruszenie zasady stosowania cen rynkowych:

  • 10% sumy nienależnej lub zawyżonej straty podatkowej oraz niezgłoszonego (w całości lub w części) dochodu do opodatkowania w zakresie wynikającym z tej decyzji
  • 20%:
    • w przypadku, gdy podstawa ustalenia dodatkowych zobowiązań przekracza 15 000 000 PLN
    • w przypadku niezłożenia dokumentacji cen transferowych
  • 30% – spełnienie łącznych warunków wskazanych powyżej.

Wykroczenia skarbowe

Ponadto Kodeks karny skarbowy przewiduje karę grzywny do 720 stawek dziennych w następujących sytuacjach:

  • złożenie po terminie, niezgodne ze stanem faktycznym lub niezłożenie oświadczenia
    o sporządzeniu dokumentacji cen transferowych
  • złożenie po terminie, niezgodne ze stanem faktycznym lub niezłożenie deklaracji TPR.

Natomiast 240 stawek dziennych za dzień jest przewidzianych w następujących sytuacjach:

  • przygotowanie dokumentacji cen transferowych po terminie
  • złożenie deklaracji TPR po terminie.

Zastrzeżenie: Należy pamiętać, że nasze publikacje zostały przygotowane w celu uzyskania ogólnych wskazówek w tej sprawie
i nie stanowią profesjonalnej porady dostosowanej do indywidualnych potrzeb. Ponadto, ze względu na ciągłe zmiany przepisów prawa, niektóre informacje mogły zostać zmodyfikowane po wydaniu publikacji. Accace nie ponosi żadnej odpowiedzialności za potencjalne ryzyko lub szkody spowodowane podjęciem działań w oparciu o informacje zawarte w niniejszym dokumencie.

Przewodnik po cenach transferowych 2024
Czytaj więcej
Mailchimp - subscribe form - page
map-markerdownloadcrossmenuchevron-leftarrow-leftarrow-rightwarning linkedin facebook pinterest youtube rss twitter instagram facebook-blank rss-blank linkedin-blank pinterest youtube twitter instagram