Zbycie udziałów w polskiej spółce z o.o. według przepisów prawa obcego bez zachowania wymogów formalnych określonych w kodeksie spółek handlowych
W doktrynie istnieje spór dotyczący skuteczności umowy sprzedaży udziałów zawartej poza granicami Polski zgodnie z przepisami innego państwa natomiast z pominięciem wymogów narzuconych przez polski kodeks spółek handlowych. Brak jednolitej linii w doktrynie powoduje, że kwestia ta w praktyce przysparza wspólnikom wielu kłopotów.
Zgodnie z art. 180 kodeksu spółek handlowych zbycie udziału w spółce z o.o. powinno być dokonane w formie pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi. Natomiast przepisy prawa prywatnego międzynarodowego stanowią, iż forma czynności prawnej podlega prawu właściwemu dla tej czynności. Wyjątkiem od tej zasady są czynności enumeratywnie wyliczone. Co istotne nie ma wśród nich umowy zbycia udziału. Prowadzi to do wniosku, że dla skuteczności umowy zbycia udziałów wystarczy zachowanie formy przewidzianej przez prawo państwa, w którym czynność zostaje dokonana.
Wśród praktyków istnieją zwolennicy poglądu, według którego przepisy regulujące formę zbycia udziałów w spółce z o.o. należą do „przepisów wymuszających swoją właściwość”. Oznacza to, że niektóre regulacje dotyczące spółek kapitałowych przez wzgląd na interes publiczny i bezpieczeństwo obrotu powinny być poddane wyłącznie prawu właściwemu dla spółki. Z kolei przeciwnicy tego poglądu są przekonania, że ustawodawca, mając na celu zagwarantowanie pewności obrotu, świadomie zrezygnował z kodeksowych regulacji dotyczących formy czynności prawnej w odniesieniu do czynności dokonywanych za granicą.
W związku z tym w praktyce, żeby uniknąć wszelkich wątpliwości, przedsiębiorcy stosują formę pisemną z podpisami notarialnie poświadczonymi. Wynika to z obawy, iż jej niezastosowanie może prowadzić do zakwestionowania ważności umowy zbycia udziałów w przyszłości.
Jeżeli są Państwo zainteresowani szczegółami dotyczącymi omawianego zagadnienia, uprzejmie prosimy o kontakt.
