UZYSKAJ BEZPŁATNY DOSTĘP DO
Otrzymuj nasze artykuły, opinie, porady, aktualności branżowe, aktualności ze stron lokalnych, ebooki, informacje o najnowszych wydarzeniach i jeszcze więcej, bezpośrednio na swoją skrzynkę pocztową.
Sprawdź sekcję Newsroom i zobacz co zawiera!
Prześlemy Ci tylko istotne informacje, które naszym zdaniem mogą Cię zainteresować i będziemy traktować Twoje dane osobowe zgodnie z naszą polityką prywatności i oświadczeniem RODO.
Nie możesz zasubskrybować? Wypróbuj tę stronę.
Z początkiem 2025 roku weszła w życie długo oczekiwana nowelizacja ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (u.p.o.l.), która miała wprowadzić większą klarowność w zakresie opodatkowania nieruchomości. Zmiana ta była również konieczna w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego, który jednoznacznie stwierdził, że dotychczasowe przepisy definiujące budowle i budynki są niezgodne z Konstytucją.
Nowelizacja rzeczywiście przyniosła nowe definicje – m.in. budynku, budowli, obiektu budowlanego – oraz doprecyzowała pojęcie trwałego związania z gruntem. Uporządkowano również zasady opodatkowania pomieszczeń garażowych. Choć zmiany miały poprawić funkcjonowanie zasad ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, w praktyce nadal sprawiają trudności interpretacyjne, a już pierwsze interpretacje podatkowe pokazują, że pomimo zmienionych przepisów, wiele kwestii pozostaje niejasnych.
Jedną z pierwszych interpretacji po wejściu w życie nowelizacji ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, była indywidualna interpretacja wydana przez Prezydenta Białegostoku (sygn. DFN-VII.3120.10.2025). Sprawa dotyczyła zasad opodatkowania garaży usytuowanych w budynkach, które formalnie nie zostały zaklasyfikowane jako mieszkalne.
Wnioskodawcą była spółdzielnia mieszkaniowa zarządzająca dwoma budynkami ujętymi w ewidencji gruntów i budynków jako handlowo-usługowe. Obiekty te mają trójpoziomową strukturę: na kondygnacji podziemnej mieszczą się garaże, na parterze – lokale użytkowe, a na najwyższej kondygnacji – mieszkania. Co istotne, garaże te od początku były projektowane z myślą o mieszkańcach i de facto służą wyłącznie im.
Spółdzielnia zapytała, czy w świetle znowelizowanego art. 1a ust. 2c ustawy o podatkach i opłatach lokalnych możliwe jest zastosowanie stawki podatku właściwej dla części mieszkalnych również do garaży. W argumentacji powołała się na nowy przepis, zgodnie z którym pomieszczenie przeznaczone do przechowywania pojazdów, znajdujące się w budynku mieszkalnym, może zostać uznane za część mieszkalną – a co za tym idzie – korzystać z preferencyjnej stawki podatkowej.
Organ podatkowy jednak nie przychylił się do tej argumentacji. W jego ocenie kluczowe znaczenie ma przeznaczenie całego budynku, a nie jego poszczególnych części. Skoro budynek figuruje jako handlowo-usługowy, to nawet obecność mieszkań i garaży użytkowanych wyłącznie przez mieszkańców nie uzasadnia zastosowania preferencyjnej stawki podatku. Organ wskazał, że obowiązuje wykładnia literalna – decydujące jest formalne zaklasyfikowanie budynku, a nie jego rzeczywiste wykorzystanie.
Warto przypomnieć, że wspomniany wyżej przepis został wprowadzony w odpowiedzi na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 18 października 2023 r. (sygn. SK 23/19), który zakwestionował konstytucyjność różnicowania stawek podatkowych dla garaży w budynkach mieszkalnych. Tymczasem, zgodnie z interpretacją, garaż – nawet przeznaczony wyłącznie dla mieszkańców – nie skorzysta z preferencyjnej stawki, jeśli znajduje się w budynku o innym statusie niż mieszkalny. W rezultacie przepis, który miał naprawić problem, jedynie utrwalił go w nowej formie.
Kolejna interpretacja, wydana przez Prezydenta Rzeszowa (sygn. FN-310.1.2025), dotyczyła kontenerów użytkowych, wykorzystywanych jako zaplecza techniczne, biura tymczasowe czy punkty handlowe. Wnioskodawca zapytał, jak należy traktować je w świetle nowelizacji ustawy o podatkach i opłatach lokalnych – jako budynki, budowle, czy może obiekty małej architektury?
Organ podatkowy jednoznacznie stwierdził, że kontenery nie spełniają ustawowej definicji budynku – nie mają trwałego związku z gruntem, fundamentów, ani dachu w rozumieniu przepisów. Nie są również obiektami małej architektury, ponieważ z reguły mają charakter użytkowy i zbyt dużą kubaturę. W ocenie urzędu kwalifikują się one jako budowle.
Zgodnie z obowiązującymi przepisami, nawet jeśli kontener nie jest fizycznie połączony z gruntem (np. stoi na bloczkach betonowych), może zostać uznany za budowlę, jeżeli jest wykorzystywany w działalności gospodarczej. Urząd argumentował, że betonowe podstawy (bloczek lub kostka brukowa) zapewniają trwałość i stabilność, co kwalifikuje obiekt jako trwale związany z gruntem. Tym samym spełnione są przesłanki opodatkowania.
Kontrowersje wzbudziła interpretacja pojęcia „wytworzenia w wyniku robót budowlanych”. Organ przyjął bardzo szerokie, potoczne ujęcie tego terminu – uznając, że już samo ustawienie i podłączenie kontenera może stanowić robotę budowlaną. Takie podejście budzi wątpliwości, zwłaszcza że nie każda czynność montażowa mieści się w definicji robót budowlanych określonej w prawie budowlanym.
W interpretacji wydanej przez Prezydenta Tarnowa (sygn. WPW.310.1.2024), analizowano status podatkowy doków przeładunkowych w kontekście przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Wnioskodawca zwrócił się z pytaniem, czy stanowią one odrębny przedmiot opodatkowania jako budowle, czy też należy je traktować jako integralną część przyległych budynków.
Zgodnie z argumentacją spółki, doki – choć częściowo wystają poza obrys budynku – stanowią jego funkcjonalny element i umożliwiają prawidłowe wykorzystanie obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Tym samym powinny być opodatkowane w ramach budynków.
Organ podatkowy nie zgodził się z takim stanowiskiem. Wskazał, że zgodnie z nowym brzmieniem art. 1a ust. 1 pkt 1 u.p.o.l., budynek musi posiadać fundamenty i dach. Rampy przeładunkowe montowane na stalowych wspornikach nie spełniają tego warunku – nie są posadowione na trwałych fundamentach – przez co nie mogą być uznane za budynki.
Organ zakwalifikował doki jako budowle – w szczególności jako wiaty lub inne obiekty techniczne (poz. 11 załącznika nr 4 do ustawy). Ich przeznaczenie – obsługa transportu i logistyki – wskazuje, że podlegają opodatkowaniu od wartości jako budowle na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy.
Pierwsze miesiące obowiązywania nowych przepisów pokazały, że nowelizacja ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nie rozwiązała wszystkich problemów. W niektórych przypadkach wręcz pogłębiła rozbieżności interpretacyjne. Organy podatkowe zachowują i preferują profiskalne, literalne podejście do wykładni przepisów.
Wiele wskazuje na to, że spory podatników z organami będą trafiać do sądów administracyjnych. Dopóki nie zapadną przełomowe orzeczenia, podatnicy będą musieli funkcjonować w atmosferze niepewności – często sięgając po indywidualne interpretacje, które nie zawsze są korzystne dla stanowiska podatnika.
Zmieniające się przepisy i niejednolite interpretacje ustawy o podatkach i opłatach lokalnych mogą stanowić wyzwanie dla przedsiębiorców. Accace Poland zapewnia wsparcie w ocenie obowiązków podatkowych, klasyfikacji obiektów oraz analizie ryzyka. Zachęcamy do kontaktu z naszym zespołem ekspertów, aby omówić konkretne potrzeby i uzyskać wsparcie dostosowane do Państwa sytuacji.
Bieżące doradztwo podatkowe | Doradztwo CIT | Doradztwo VAT | Doradztwo PIT | Raportowanie schematów podatkowych (MDR) | Ulgi i dotacje | Mobilność pracowników | Ceny transferowe | Doradztwo transakcyjne | Portal Doradztwo Online