Podatek od przychodów z budynków wszedł w życie od 2018 r. W międzyczasie przepis był dwukrotnie istotnie zmieniany, a z uwagi na przesłanki makroekonomiczne swego czasu pobór tego podatku był zawieszony.

Zasady ogólne

Ogólnie rzecz ujmując, podatek od przychodów z budynków należny jest od środka trwałego będącego budynkiem położonym na terytorium Polski, który jest (współ)własnością podatnika oraz został oddany do używania na podstawie umowy najmu lub umowy o podobnym charakterze.

Podstawę opodatkowania stanowi wartość początkowa środka trwałego podlegająca ewidencji pomniejszona o kwotę wolną 10.000.000 zł. Podstawę opodatkowania oblicza się proporcjonalnie do powierzchni wynajętej.

Podatek kalkulowany jest miesięcznie według stawki 0,035%.

Nieruchomość jako inwestycja długoterminowa

Wątpliwości podatników budziła między innymi kwestia ustalenia obowiązku podatkowego w sytuacji, kiedy podatnik zajmuje się kupnem i sprzedażą nieruchomości na własny rachunek, a nabywane nieruchomości ujmuje w bilansie nie jako środki trwałe, tylko jako inwestycje długoterminowe. Posiadane przez podatnika nieruchomości były nieruchomościami inwestycyjnymi wycenianymi według wartości godziwej. Zdarzało się, że przed sprzedażą podatnik wynajmował nieruchomości. W takich sytuacjach zgodnie z podejściem organów podatkowych (np. Interpretacja Indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 lutego 2023 r. sygn. 0114-KDIP2-1.4010.38.2023.1.JC) podatnik nie podlega podatkowi od przychodów z budynków.

Kwota wolna 10.000.000

Po pierwsze należy zauważyć, że kwota wolna dotyczy podatnika, a nie każdego z budynków. Oznacza to, że podatnik może co do zasady odliczyć maksymalnie kwotę 10.000.000 zł od łącznej wartości początkowej środków trwałych będących w jego posiadaniu.

Sytuacja z dostępną kwotą wolną komplikuje się, gdy podatnik jest częścią grupy podmiotów powiązanych. Zgodnie z przepisami, jeżeli podatnik posiada udziały w podmiotach powiązanych (w rozumieniu przepisów o cenach transferowych), wtedy kwotę wolną ustala się proporcjonalnie do ogólnej kwoty przychodów podatnika i jego podmiotów powiązanych. W interpretacjach podatkowych (np. Interpretacja Indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 16 czerwca 2019 r. sygn. 0111-KDIB2-1.4010.181.2019.1.EN) zostało zaprezentowane podejście, że 10.000.000 zł limitu kwoty wolnej przypada na całą grupę podmiotów powiązanych i powinien zostać podzielony między podmiotami powiązanymi proporcjonalnie. Takie podejście wydaje się, jednak sprzeczne z treścią przepisu i było kwestionowane w orzecznictwie sądów administracyjnych. Zgodnie z podejściem sądów (np. wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 28 stycznia 2020 r. sygn. akt I SA/Wr 760/19) spółki, które posiadają udziały w innych podmiotach (np. spółki matki) mogą odliczyć wyłącznie proporcjonalną część kwoty wolnej, a spółki nie posiadające udziałów w innych podmiotach (spółki najniżej w strukturze) mogą odliczyć kwotę wolną w pełnej wysokości 10.000.000 zł.

Zależność pomiędzy zaliczką na CIT, a zaliczką na podatek od przychodów z budynków

Podatek od przychodów z budynków należy co do zasady wpłacać w terminie wpłaty zaliczki na CIT (tj. do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, za który płacony jest podatek). W danym miesiącu zaliczka z tytułu podatku od przychodów z budynków może być wyższa lub niższa niż zaliczka na CIT.

Podatek od przychodów z budynków wyższy niż zaliczka na CIT

Jeżeli w danym miesiącu podatek od przychodów z budynków jest wyższy niż zaliczka na CIT, wtedy zaliczka na CIT jest pomniejszana o kwotę podatku od przychodów z budynków.

Podatek od przychodów z budynków niższy niż zaliczka na CIT

Jeżeli w danym miesiącu podatek od przychodów z budynków jest niższy niż zaliczka na CIT, wtedy podatnicy mogą nie wpłacać podatku od przychodów z budynków.

Zwrot podatku

W zeznaniu rocznym, kwotę zapłaconego i nieodliczonego w roku podatkowym podatku od przychodów z budynków odlicza się od podatku. Jeżeli z zeznania rocznego wynika nieodliczony podatek od przychodów z budynków, wtedy podatnikowi przysługuje wniosek o zwrot nieodliczonej kwoty.

Od 2023 r. obowiązuje uproszczenie, zgodnie z którym jeżeli wniosek podatnika o zwrot nieodliczonej części podatku od przychodów z budynków nie budzi wątpliwości, wtedy wnioskowana kwota jest zwracana bez wydawania decyzji.

W przypadku jeżeli organ podatkowy określi zobowiązanie podatkowe lub stratę w innej wysokości niż wysokość wynikająca z zeznania podatkowego podatnik może otrzymać zwrot określony w oparciu o wysokość zobowiązania podatkowego lub straty wynikającą z kwot określonych przez organ podatkowy.

Zwolnienie z podatku od przychodów z budynków

W Polsce podatek od przychodów z budynków obowiązuje od 2018 r.

Na czas pandemii został wprowadzony czasowy przepis, który zawieszał pobór podatku od przychodów z budynków od marca 2020 do końca miesiąca, w którym zostanie odwołany stan epidemii. W Polsce stan epidemii został odwołany 16 maja 2022 r. – oznacza to, że od czerwca 2022 r. należy ponownie płacić podatek od przychodów z budynków.

W Polsce, po odwołaniu stanu epidemii, w dalszym ciągu obowiązywał stan zagrożenia epidemicznego. Obecnie planowane jest zniesienie stanu zagrożenia epidemicznego od 1 lipca 2023 r. – zwracamy uwagę, że zniesienie stanu zagrożenia epidemicznego nie ma wpływu obowiązku w zakresie podatku od przychodów z budynków.

W przypadku jakichkolwiek wątpliwości w zakresie podatku od przychodów z budynków zapraszamy do kontaktu.

Podstawa prawna: Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2587)

Anna Kołakowska

Tax Supervisor

Skontaktuj się z nami